Karmienie naturalne to prawdziwy dar

---

Co Pani czuła, przystawiając Miłosza do piersi po raz pierwszy?

Miłość i wzruszenie. Myślałam też o moim pierwszym synku, który ma teraz pięć lat. W jego przypadku było trudno, bo Daniel urodził się jako wcześniak, sześć tygodni przed terminem, na przełomie 33. i 34. tygodnia ciąży. Nie mogłam go karmić naturalnie od razu, bo przez półtora tygodnia przebywał w inkubatorze. Z Miłoszem nie było takich problemów. To samo szczęście. Radość z tego że mogę karmić, że mam pokarm. To wyjątkowy kontakt, wyjątkowa więź, jestem szczęśliwa, że mogę dziecku ten pokarm zapewnić sama. To prawdziwy dar od Pana Boga.

Jakie trudności napotkała Pani przy karmieniu?

W obu przypadkach był stres i walka, żeby karmić po cesarskim cięciu. Na szczęście nie okazało się to przeszkodą. Za pierwszym razem organizm potrzebował trochę czasu, żeby wyprodukować odpowiednią ilość mleka. Laktator bardzo mi pomógł w rozkręceniu laktacji. Było ciężko, bo trzeba było się budzić w nocy i pracować z laktatorem. Jednak każda mama chce jak najlepiej dla swojego dziecka i łatwo się nie podaje. Tym większa radość, jeżeli w końcu można karmić własnym mlekiem. A z Miłoszem poszło gładko!

Czy ktoś jakoś szczególnie wspierał Panią przy problemach z karmieniem?

Przy Danielu bardzo pomagali lekarze, położne podtrzymywały na duchu. Przy drugim dziecku jest zawsze łatwiej. Ale tak naprawdę myślę, że każda mama musi pomóc sobie sama, uspokoić się, walczyć, nie poddawać się. Naturalne karmienie jest według mnie warte wielu poświęceń. Dajemy w końcu maleństwu najlepszy możliwy start.

Pierwszego syna karmiła Pani 19 miesięcy. A jak będzie w przypadku Miłosza?

Miłosza mam zamiar karmić chyba nawet do dwóch lat.

Nie zrażają Pani komentarze, że to „niezdrowe”, że mleko nie ma już później żadnych wartości, że to źle widziane?

Nie, uważam, że matka ma prawo karmić, dopóki chce tego dziecko. I dopóki sama chce.